Olifant Natuurpark Chiang Mai: ‘n Onvergeetlike Etiek Ervaring in Thailand
My besoek aan die Olifant Natuurpark in Chiang Mai, Thailand, was werklik ‘n hoogtepunt en ‘n leersame reis. Voordat ons hierdie avontuur aangepak het, was dit vir my uiters belangrik om seker te maak dat my tyd saam met olifante in Thailand nie bydra tot hul uitbuiting nie. Ek het reeds ‘n paar verhale oor die uitdagings van Asiatiese olifante in Thailand gehoor, en daarom het ek my deeglik ingegrawe in navorsing voordat ons enige besluite geneem het.
Soos ek meer gelees het, het ek vinnig besef dat die situasie eintlik veel ernstiger was as wat ek oorspronklik gedink het. Ek het geleer van die wye omvang van misbruik, verwaarlosing, onwettige olifant-houtkap en die drastiese verlies aan habitat. Hierdie faktore het oor die afgelope 100 jaar die olifantbevolking katastrofaal gedesimeer en tot hul huidige kritieke toestand gelei.
Wat eens ‘n florerende bevolking van sowat 100 000 Asiatiese olifante was, sweef nou op ‘n skamele 2 700 gedomestiseerde olifante. Die telling van wilde olifante bly ‘n uitdaging, maar kenners stem saam dat daar ongeveer 2 000 tot 3 000 oor is. Hierdie syfers illustreer die dringende noodsaaklikheid van bewaringspogings en verantwoordelike toerisme wat die welsyn van hierdie majestueuse diere voorop stel.
In 1989 het die Thaise regering houtkap in beskermde gebiede verbied. Alhoewel dit ‘n uiters belangrike stap in die regte rigting was vir natuurbewaring, het dit ongelukkig baie olifante uit hul werk geplaas. Gelukkig het die verbod op houtkap saamgeval met ‘n beduidende toename in toerisme, wat in staat was om baie van hulle weer werk te gee. Vandag werk meer as die helfte van Thailand se gedomestiseerde olifante in die toerismebedryf, wat hul voortbestaan, ten goede of ten kwade, aan hierdie sektor koppel.
Dierewelsynsgroepe het dikwels aangevoer dat toeriste nie olifantkampe moet besoek nie, met die bewering dat dit wreedheid bevorder. Hierdie argument kan in sommige gevalle waar wees, aangesien daar steeds kampe is wat onetiese praktyke handhaaf. As die regte plek egter sorgvuldig gekies word, kan toeriste eintlik ‘n positiewe impak hê en olifante help deur hul eienaars te voorsien van die nodige middele om behoorlik vir hulle te sorg. Dit is hier waar die onderskeid tussen verantwoordelike en onverantwoordelike toerisme van kardinale belang word.
Tans word daar egter nog te min gedoen om olifante in Thailand effektief te beskerm. Die wette rakende hul beskerming is dikwels dubbelsinnig en onvoldoende. Olifante word steeds as vee beskou, en klein boetes, wat selde afgedwing word, is die enigste strawwe vir veemisbruik. Hierdie wetlike leemtes onderstreep die noodsaaklikheid vir sterker regulasies en groter bewusmaking om die welsyn van hierdie intelligente en sensitiewe diere te verseker.
Na deeglike navorsing en baie leeswerk het ek my besluit geneem om die Olifant Natuurpark te besoek, wat buite Chiang Mai in die noordelike deel van Thailand geleë is. Hierdie park het uitstekende resensies gehad, goed-gestruktureerde programme vir toeriste, en ‘n toegewyde personeel wat blykbaar opreg omgee vir die diere wat aan hul sorg toevertrou is. Dit was duidelik dat hierdie instansie werklik die welsyn van die olifante voorop stel, wat my vertroue gegee het om my tyd en geld daar te bestee.
Ons het ‘n volle dag besoek aan die park bespreek, wat gerieflik hotel-optel en -afleweringsdienste, ‘n heerlike middagete, en ‘n onvergeetlike dag saam met die sowat 40 olifante wat hulle by die park versorg, ingesluit het. Die totale koste vir hierdie omvattende ervaring was ongeveer $80 per persoon, ‘n prys wat ek as uiters billik beskou het vir die waarde en die etiese ondersteuning wat dit gebied het.
Die Olifant Natuurpark is veel meer as net ‘n toeriste-aantreklikheid; dit is ‘n toevlugsoord vir olifantredding en -rehabilitasie. Hulle is betrokke by tientalle reddingsoperasies wat reeds ‘n florerende olifantkudde geskep het, waar hierdie majestueuse diere kan genees en in vrede kan leef. Die park bied ‘n natuurlike en veilige omgewing vir geredde olifante, waterbuffels, asook meer as 400 geredde honde en 70 katte. Dit is werklik ‘n toevlugsoord vir alle diere in nood.
Besoekers by die Olifant Natuurpark spandeer nie net tyd saam met die diere nie, maar leer ook oor hul individuele stories – hul pynlike verlede, hul stryd en hul huidige lewe van rehabilitasie en vrede. Die park self is pragtig geleë in ‘n natuurlike vallei, aan die een kant omring deur ‘n rustige rivier en aan die ander kant deur welige, beboste berge. Die natuurskoon was werklik asemrowend en het ‘n idilliese agtergrond geskep vir ‘n dag van ontdekking en bewondering. Dit was ‘n werklik pragtige plek om ‘n hele dag deur te bring, omring deur die skoonheid van die natuur en die inspirerende teenwoordigheid van die geredde diere.
Die doelwitte van die Olifant Natuurpark strek veel wyer as net diereredding. Dit sluit in die verskaffing van ‘n veilige toevlugsoord vir bedreigde spesies, die herbebossing van die reënwoud in die omliggende gebied om habitat te herstel, die kulturele bewaring van die plaaslike gemeenskappe wat die park ondersteun, asook uitgebreide besoekersopvoeding. Ons het geleer dat die park nie net werk verskaf aan talle mense wat in die area woon nie, maar ook die plaaslike ekonomie op ‘n aansienlike wyse ondersteun, grootliks as gevolg van die enorme hoeveelheid kos wat die olifante daagliks benodig. Hierdie holistiese benadering tot bewaring en gemeenskapsontwikkeling is werklik inspirerend.
Eerlikwaar, sommige dele van die dag was uiters emosioneel. Dit was hartverskeurend om die geskiedenis van individuele olifante te leer ken. Die stories van misbruik, verwaarlosing en ekstreme werksomstandighede was pynlik om te hoor en het ‘n diep indruk gelaat. Ons het ook geleer van die tradisionele Asiatiese ritueel wat ‘n aaklige toestel genaamd die “training crush” (opleidingskrip) gebruik. Hierdie ritueel is ontwerp om die gees van ‘n olifant te breek en word dikwels op jong olifantkalwers toegepas. Dit is ‘n donker bladsy in die geskiedenis van olifantbehandeling en onderstreep die noodsaaklikheid vir etiese alternatiewe.
Die “training crush” is ‘n klein hok, skaars groot genoeg om ‘n olifant te pas, en dit word gebruik om ‘n olifant se gees oor die loop van drie uitputtende en ontstellende dae te breek. Om die jong, speelse en geesdriftige diere aan die ander kant bloot as skaduwees van hul voormalige self te sien uitkom, was werklik hartverskeurend. Hierdie proses verwoes hul natuurlike geaardheid en hul vermoë om te vertrou, wat die emosionele tol van misbruik beklemtoon.
Die wrede dae wat in die “training crush” deurgebring word, sluit in pynlike aanporing met spykers, slaapontneming, fisiese mishandeling, gedwonge dehidrasie, verhongering en ander gruwelike tegnieke wat beide fisiese en geestelike wonde veroorsaak, en uiteindelik hul gees heeltemal breek. Dit is vanselfsprekend dat baie van die olifante wat by die park aankom, met ernstige sielkundige probleme worstel en aansienlike tyd en terapie benodig om te genees. Hul herstelproses is ‘n bewys van die park se toewyding en die olifante se ongelooflike veerkragtigheid.
Die Olifant Natuurpark-bussie het ons stiptelik om 08:30 by ons hotel in Chiang Mai opgelaai, voordat ons die ongeveer 1 uur lange rit na die park aangepak het. Op pad na die park het ons ‘n kort video gekyk wat olifantveiligheid, asook die inspirerende geskiedenis van die park, verduidelik het. Ons het geleer dat die park gestig is deur ‘n merkwaardige vrou genaamd Lek, wat met ‘n diep liefde en respek vir haar land se nasionale simbool, die olifant, begin het om te pleit vir die regte en welsyn van Asiatiese olifante in Thailand. Haar visie en toewyding het gelei tot die skepping van hierdie toevlugsoord.
Met ons aankoms by die park het ons eers ‘n deeglike inligtingsessie gekry oor hoe om veilig rondom die olifante te wees en hul natuurlike gedrag te respekteer. Daarna was dit voedingstyd! Olifante het van alle rigtings af begin aankom, sommige nuuskierig, ander met ‘n duidelike afwagting. Ons het die geleentheid gehad om hulle met heerlike vrugte soos piesangs, murgpampoentjies en waatlemoene te voer. Dit was ‘n onvergeetlike en interaktiewe ervaring wat ons in staat gestel het om hierdie reuse van nader te leer ken op ‘n manier wat hul welsyn vooropstel.
Na die voeding het ons ‘n paar uur lank deur die park geloop en op ‘n veilige afstand naby hierdie kragtige, maar tog sagmoedige diere gekom. Ons gids het gedurig voortgegaan om die hartroerende stories van elke “sagte reus” te vertel. Elke olifant het ‘n unieke verlede en ‘n reis van herstel wat ons diep geraak het. Die toewyding van die gidse om hul stories te deel, het die ervaring nog meer betekenisvol gemaak.
Baie van hierdie olifante het gestremdhede opgedoen as gevolg van hul vorige lewens van misbruik en verwaarlosing. Een het sy voet verloor aan ‘n landmyn, ‘n ander het gebreekte heupe gehad van gedwonge teelprogramme, nog een het gely onder brutale toestande in ‘n onwettige houtkapkamp in Birma, en ‘n ander is deur sy eienaar blind gemaak. Die lys van pyn en lyding was lank en het ‘n diep indruk op ons gelaat. Dit het ons laat besef hoe broos en kwesbaar hierdie diere is, en hoe belangrik plekke soos die Olifant Natuurpark is vir hul herstel en beskerming.
Dit was wonderlik om so naby aan hierdie majesteitlike diere te wees. Om hul dik, growwe vel aan te raak, was ‘n tasbare herinnering aan hul krag en ouderdom. Om te sien hoe hulle hele waatlemoene met hul kragtige tande en slurpe verpletter, was ‘n skouspel. Benewens die olifante, kon ons ook ‘n draai maak in die “kattehemel” waar daar sowat 70 katjies en katte vrolik rondgehardloop het. Ek was gelukkig dat ek nie met 20 katjies huis toe gekom het nie, en ek is nie eers ‘n katmens nie! Dit spreek boekdele van die warm en liefdevolle omgewing wat die park skep vir al sy geredde inwoners.
Daar was ook baie honde wat vrylik rondgeloop het, insluitend “Steely,” wat hieronder op die foto is. Hy is gered nadat hy deur ‘n motorfiets omgery is en het nou nuwe “wiele” wat hom help om sy pad so goed te maak. Ek dink nie hy het eens opgemerk dat hy enigsins anders was as die ander honde nie! Die harmonieuse samelewing van verskillende diersoorte in die park is ‘n ware bewys van hul toewyding aan dierewelsyn.
Na ons wandeling deur die park het ons teruggekeer vir middagete. Die verskeidenheid kos was indrukwekkend en alles vegetaries, wat ‘n aangename verrassing was! Die middagete was fantasties en, soos u hieronder kan sien, het ek my nie ingehou nie. Gee my al die Thaise kos, en niemand kom seer nie! Dit was heerlik en het ons weer energie gegee vir die res van die dag se avonture.
Na middagete was dit weer terug die park in vir nog wandelinge en die waarneming van die olifante terwyl hulle hul daaglikse roetines gevolg het. Teen hierdie tyd moes die temperatuur seker 35 grade Celsius gewees het. Met geen skaduwee beskikbaar nie, was dit bloedig warm. Moenie sonskerm en ‘n hoed vergeet as jy besoek aflê nie! Die Thaise son kan intens wees, maar dit het die magie van die ervaring nie bederf nie.
Ons het die olifante in die rivier gebad, emmers water oor hul rug gegooi terwyl hulle voortgegaan het om op pampoene en piesangs te kou. Dit was ‘n speelse en verfrissende interaksie. Het jy geweet dat olifante 18-20 uur per dag eet? Hierdie ouens het dit regtig gemaak! Hulle kan ook tot 80 jaar oud word, en ‘n aantal van die inwoners by die park was reeds in hul 60’s, wat getuig van die lang lewe wat hulle in hierdie veilige omgewing kan geniet.
Ons het ‘n bietjie opwinding beleef tydens ons wandeling toe een van die kuddes heeltemal opgewerk was oor een van sy lede wat met ‘n ander groep sosialiseer. My adrenalien het beslis gepomp toe die kudde in ons rigting begin storm het, met trompetgeskal, gebrul en gestamp. Ons moes vinnig agter ‘n struktuur skuiling soek om uit die pad te kom. Die gids het verduidelik dat dit bloot ‘n bietjie drama tussen twee kuddes was; blykbaar het hulle almal nogal sterk persoonlikhede en hul eie interne dinamika!
En, mense, daar was ‘n babatjie! O, die lieflikste, oulikste outjie wat jy ooit sou sien! As ek hom stilletjies huis toe kon smokkel, sou ek 100% so gemaak het. Hy was eenvoudig onweerstaanbaar, vol lewe en speelsheid. Die gedagte om ‘n olifant in ‘n woonstel aan te hou, is natuurlik absurd, maar vir ‘n oomblik het ek my laat meesleep deur sy onskuldige sjarme.
As jy ooit beplan om Thailand te besoek en jou weg na Chiang Mai vind, sal ek dit ten sterkste aanbeveel om die Olifant Natuurpark te besoek vir ‘n positief onvergeetlike dag. Die natuurskoon is asemrowend, die olifante is pragtige en majestueuse diere, en die personeel is vriendelik, insiggewend, en dit blyk dat hulle almal opreg omgee vir die diere. Dit is ‘n belewenis wat jou siel raak en ‘n dieper waardering vir hierdie ongelooflike wesens kweek, terwyl jy terselfdertyd ‘n etiese en verantwoordelike vorm van toerisme ondersteun.
Meer Reisartikels
- ‘n Week op Koh Lanta, Thailand
- Khao Sok Nasionale Park, Thailand
- Wat om te doen in Maui